بیماری های رایج جسمی بر اساس مزاج

بیماری جسمی دموی ها:

• گرمتر شدن بدن؛
• افزایش فشار خون؛
• افزایش چربی خون؛
• افزایش قند خون؛
• افزایش زمینه برای سکته قلبی؛
• خونریزی لثه ها؛
• زیاد شدن خواب؛
• سرخی صورت و چشمها و بدن؛
• زیاد شدن جوش و خارش؛
• ناپایداری در احساسات

بیماری های جسمی در صفرایی ها:

• گرمای زیاد، برایشان آزار دهنده است؛
• افزایش میل جنسی؛
• خشکی دهان و عطش ؛
• یبوست؛
• خشکی پوست و حتی خارش؛
• احساس تهوع؛
• تلخی دهان؛
• کهیر و کنده شدن پوست ؛
• کاهش اشتها؛
• زردی و غیر شفاف شدن پوست؛
• استخوانی شدن؛

بیماریهای جسمی سوداییها:

اکثر بیماری های این مزاج روحی و گاهی خیلی خطرناک است؛

• بدن سرد و خشک و کم رطوبت می شود؛
• ضعف اعصاب؛
• احساس دلتنگی و دلمردگی؛
• سردرد و بعد میگرن خفیف و بعد میگرن شدید؛
• گاهی حالت تهوع؛
• ضعف بدنی و سستی و لاغری؛
• تیره و کهنه و سیاه شدن پوست بدن و صورت؛
• آرام و صبور و کم نشاط بودن؛
• لاغری و خشکی و سفتی پوست ( یرقان)؛
• سفیدی زودرس موها؛
• ضعیفتر شدن میل جنسی؛
• احتمال ابتلا به بسیاری از بیماری های لاعلاج حتی سرطان

بیماری های جسمی بلغمی ها :

• بدنشان سرد و مرطوب می شود؛
• اعصاب شان ضعیف می شود؛
• سستی بدن و کسالت؛
• کم شدن انرژی و فعالیت جدی و کندی در کارها؛
• فراموشکار هستند؛
• افزایش غذا خوردن؛

منبع: بی بی عطار

منتشر کننده: عطاری آنلاین کوهساران – دکتر مسعود نیکپور

مزاج شما چیست؟

در تمام مزاج ها هر چه غلبه مزاج بیشتر باشد، علائم، بیشتر و شدیدتر خواهد بود

دموی ها:

غلبه رطوبت و گرمی و خون دارند؛ صورت و بدن ماهیچه ای و درشت دارند؛استخوانها در گوشت صورت شان پنهان است؛ گونه ها میل به سرخی دارند؛ خوراکی های گرم و هوای گرم مانند تابستان اذیتشان میکند. غالبا درشت هیکل هستند بیشتر میل به سردیجات دارند ولی همه چیز میتوانند بخورند .

خوابشان هم زیاد است.احساساتی ومهربان هستند.پرکار و پر انرژی اند.مانند فصل بهار هستند.کمی بیخیال و ریسک پذیر شجاع و بانشاط اند.

نشانه های اصلی همان گرمی و رطوبت خون است و مابقی احتمالی است.

صفراییها:

بدنشان غالباً گرم و خشک است؛ لاغر و استخوانی تر از دموی ها هستند. غالباً استخوانهای صورت شان آشکار است و در گوشت پنهان نیست؛ رنگ پوستشان زرد است؛ گرما و گرمیجات اذیت شان می کند؛ میل به سردیجات بیشتر دارند؛ غذا و خوابشان کم است ؛ پرکار و پرانرژی و تند تیز و سریع هستند؛زود عصبانی میشوند؛خیلی کم احساساتی میشوند؛ غالباً ثابت قدم و یکنواخت هستند ؛ منظم و دقیق هستند، مانند تابستان هستند نشانه قطعی گرمی و خشکی است.

مزاج-شناسی

سوداییها:

بدن غالباً سرد است و خشک. غالباً لاغر و استخوانی اند. رنگ پوست شان میل به سیاهی و کهنه بودن و سفت شدن دارد. استخوانهای صورت آشکار است. نگرانی، وسواس غذایی، وسواس فکری، اضطراب، لذت نبردن و دوست نداشتن شغل و خانه و فرزند، افسردگی، دیر عصبانی شدن، پایین بودن احساسات، بالا بودن صبر و حلم از دیگر نشانه های سودایی هاست.

سودایی ها مانند پاییز هستند.

بلغمی ها:

بدنشان غالباً سرد (در هوای سرد زود سردشان می شود) و مرطوب است؛ رنگ پوست میل به سفیدی و روشنی دارند؛ خواب وخوراکشان زیاد است؛ اگر سردیجات زیاد بخورند فشارشان پایین می آید وسست و کسل می شوند؛ غالباً دوست دارند به جایی تکیه دهند چون زود خسته میشوند؛ در معرض بیماری های مغز و اعصابند؛ زیاد حال به حال میشوند و یکنواخت نیستند؛ فراموش کار و حواس پرتند. خلط سینه و بینی شان مخصوصا در هوای سرد زیاد می شود؛ غالبا چربی شکم دارند و غالبا درشتند، از صفرایی ها و سودایی ها درشت ترند.

منابع: بی بی عطار

مزاج شناسی

حاصل ترکیب مواد غذایی مختلف با هم در بدن و تغییراتی که در بدن به دلیل مواد غذایی مختلف ایجاد می شود، مزاج را تولید می کند.

ممکن است بدن رطوبتش زیاد باشد یا کم باشد؛ ممکن است خون بدن کم باشد یا زیاد ؛ ممکن است بدن از حالت تعادل سردتر باشد یا گرمتر باشد؛ پس بدن می تواند گرم یا سرد یا خشک یا مرطوب یا ترکیب این ها باشد.

حال اگر رطوبت بدن زیادتر از حالت تعادل باشد و بدن نیز گرمتر باشد فرد به اصطلاح دموی است. مانند: فصل بهار، که هوا گرم و مرطوب هست و اگر رطوبت کم باشد و گرمتر اصطلاحاً صفرایی میگویند. مانند. فصل تابستان و آتش که گرم و خشک است

اگر رطوبت کم و دما نیز پایینتر از تعادل باشد، اصطلاحاً سودایی گویند. مانند: فصل پاییز و خاک که سرد و خشک است. اگر رطوبت زیاد و دما پایین تر از تعادل باشد، اصطلاحاً بلغمی گویند. مانند: زمستان و آب که سرد و مرطوب است.

مزاج ها

۱. گرم و تر (دموی)

۲.گرم و خشک (صفراوی)

۳. سرد و تر (بلغمی)

۴..سرد و خشک ( سودایی)

تاریخچه عطاری

نخستین پزشک آریایی به نام تریتا یا آترت نام داشت که از دیدگاه زرتشت و اهورا مزدا شخصی بود پرهیزکار، دانا، کام کار، توانا که برای نخستین بار، ناخوشی، تب و زخم نیزه را بازداشت. نام تریتا نه تنها در فرهنگ ایرانی بلکه در هندوستان نیز به عنوان اولین پزشک آریایی معرفی شده است. تریتا به عنوان نخستین پزشک و جراح آریایی با گیاهان و خواص آن ها آشنایی فراوان داشت. او برای درمان بیماری ها از عصاره های گیاهانی که خود استخراج می کرد، استفاده می نمود. از سایر نام داران آریایی در این عرصه می توان جمشید یا یما، فریدون یا تئا و غیره را نام برد. یما و تراتااونا از نخستین کسانی بودند که در ایران باستان توانستند بیماران دچار مشکلات پوستی، استخوانی و دندانی را از افراد سالم تشخیص دهند. پیامبر تمدن آریایی تاکید زیادی بر حفظ و بقای گیاهان کرده است. در این تمدن قدیمی ایرانی دو گیاه "مورد و انار" مقدس بودند و همواره در بین مردم از ارزش والایی به دلیل سلامت انسان و محیط زیست برخوردار بوده اند. در تمدن ایران باستان در کتیبه های مربوط به زمان هخامنشیان، از زعفران به عنوان گیاه دارویی با خواص و کاربرد بسیار فراوان یاد شده است. 

 نخستین نوشته ها و نسخه های به دست آمده از گیاهان دارویی در تمدن های مهم دنیا نظیر ایران باستان، مصر، خاورمیانه، یونان باستان، هند و چین به 3000 سال قبل از میلاد بر می گردد. در این آثار نام گیاهان دارویی مانند درخت میر، کرچک و سیر به وفور به چشم می خورد، هم چنین سایر تمدن ها مانند بابلیان، مادها، آشوریان و طب اسلامی مهد آغاز شروع پیشرفت ها در زمینه علم داروسازی گیاهی است. 

 دو کشور پهناور چین و هند هم چون ایران از پیشگامان طب سنتی و داروسازی گیاهی بوده اند. اولین آثار کشف شده از چین در زمینه گیاهان دارویی، نوشته ای است به نام شینون مربوط به حدود 2800 سال قبل از میلاد مسیح که در آن حدودا 1000 گونه ی دارویی شرح داده شده است. یکی دیگر از نقش های گیاهان دارویی و نیروهای ماوراء طبیعت در شفاء و افزایش طول عمر انسان مربوط به 2000 ( سال) قبل از میلاد مسیح در کشور هند می باشد. 

 وسعت و تنوع آب و هوایی در کشورهای ایران، چین و هند منجر شده است تا این مناطق از لحاظ تعداد و تنوع گونه های ارزشمند دارویی در دنیا از جایگاه خاصی بر خوردار باشند به گونه ای که تا کنون صدها گونه گیاه دارویی با خواص بسیار موثر نظیر گیاهان دارویی و گیاهان ادویه ای مانند فلفل سیاه، شاه دانه، زعفران، زیره، شیرین بیان، خشخاش، جوز هندی، کرچک، کنجد، الئوورا یا صبر زرد، جین سینگ چینی، چای چینی و.....را به دنیای امروز معرفی کرده اند. 

 در ایران که یکی از هفت کشور آسیایی است که بیشترین گیاهان دارویی را دارد این گرایش وجود داشته است و در سه دهه گذشته شاهد روند رو به رشد مردم در زمینه استفاده از این داروهای گیاهی و احیای طب سنتی هستیم.براساس آمار موجود در کشورمان نیز بیش از 130 نوع داروی گیاهی وجود دارد و منشا اصلی آن ها گیاهان هستند

منبع: عطاری حاج نوروز